Opis: La voce umana: Z Anną Proclemer. W ciągu jednego dnia kobieta podczas kilku rozmów telefonicznych prowadzi wahającą się rozmowę ze swoim kochankiem. Czasami jest ugodowa, zabawna, dokucza, skruszona, smutna, manipulująca, przygnębiona, wyrozumiała, cierpliwa, zdesperowana, manipulująca, mdląca i wreszcie akceptująca jego ostateczne pożegnanie. Wygląda na to, że jej kochanek znalazł teraz młodszą, bardziej przychylną kobietę, która zastąpi główną bohaterkę. To dość smutne, jak bawił się nią przez te wszystkie lata i ile ona podejmuje wysiłków, aby go zadowolić, podczas gdy dla niego jest ona tylko ubraniem, które należy założyć, gdy jest to wygodne, lub założyć, gdy jest się samotnym, a on naprawdę się o nią nie troszczy. Bardzo dobrze napisany i zagrany. W 2014 r. przerobiono go na „Human Voice” z Sophią Loren w roli głównej.